Dit is iets wat ik vaak hoor als reden om uiteindelijk toch niet in te schrijven. Helemaal te begrijpen! Maar hoe ga je hiermee om?
Maandstonden, je veranderend lichaam, puberteit, intimiteit,... zijn onderwerpen die vaak schroom en ongemak met zich meebrengen. Het is logisch dat je als meisje wat weerstand voelt bij de gedachte aan een hele dag gewijd aan die thema's. Maar uit ervaring weet ik dat die schroom, het ongemak, de weerstand,... bij de aanvang van de workshop heel snel verdwijnen en plaats maken voor enthousiasme, nieuwgierigheid, verbondenheid en vooral veel plezier. Want dit is natuurlijk de bedoeling van zo'n dag: dat de meisjes met een gevoel van verwondering en blijdschap kunnen kijken naar hun lichaam, hoe het in elkaar zit, hoe het functioneert. Dat ze empowerd huiswaarts kunnen keren. Dat ze zich gedragen voelen en warm omringd.
Leren lezen, leren rekenen, het aanleren van sociale vaardigheden,... zijn allemaal zaken die je als ouder belangrijk vindt voor opgroeiende spruitjes. Zodat ze stevig in het leven kunnen staan. Het leren kennen van je lichaam, connectie maken met je lijf,... zijn zaken die voor mij zeker in het bovenstaande rijtje passen. Ze vormen een essentiële bouwsteen in die stevige fundering die wij als ouders voor én met onze kinderen willen bouwen.
Dus... je hoeft haar misschien niet te vragen:" Wil je graag mee naar de workshop?" Neem haar gewoon liefdevol mee en vertel haar dat het een bijzondere dag wordt voor jullie 2tjes. Dat je het belangrijk vindt om dit samen te doen. En dat het fijn zal zijn.
Dus... welkom lieve vrouwen!
